Fawaka?!

Dag verre Belgen! We hebben enkele drukke stageweken achter de rug, maar hier zijn we terug met een update. We hebben opnieuw heel wat beleefd sedert ons laatste verslag.

Deze week zijn we gestart met therapie geven. We pakten al articulatie-, lees-, schrijf-, reken- en taalproblemen aan. Het verliep allemaal vlot en zowel wij als de kinderen waren enthousiast. We hadden ook buiten de therapie plezier. Eva en Sarah speelden in de pauze met de kinderen van de Oude Charlesburgschool ‘Chinees voetbal’ en ook Lieselotte, Rikki en Flore amuseerden zich met de kinderen tijdens een spel ‘pakkertje’. Zeker voor herhaling vatbaar!

De meeste scholen hebben een ochtendritueel. Elke maandag voor de les begint, komt de hele school bij elkaar om de Surinaamse vlag te hijsen. Dit gebeuren wordt ondersteund door het Surinaamse volkslied, dat Rikki en Lieselotte al aardig kunnen meezingen. We oefenen verder om het lied ook in het Srantongo onder de knie te krijgen!

Maandag hadden Rikki en Lieselotte een bespreking met het hoofd van de kleuters van de Ancillae Burgosschool. Ze vroeg hun mening over een kleuter die misschien zal doorverwezen worden naar het bijzonder onderwijs. De jongen spreekt niet in de klas en met zijn medeleerlingen. Ook op andere vlakken functioneert hij niet zoals zijn leeftijdsgenoten. In de testsituatie bij Lieselotte spreekt hij echter wel, en dat had de directrice opgemerkt. Volgens Rikki en Lieselotte is er een ontwikkelingsachterstand aanwezig en is individuele begeleiding zeker aan te raden. Ze zullen de situatie verder opvolgen en proberen zeker het beste in hem naar boven te halen in therapie.

Verder verliep de week erg rustig, we bereidden ons voor op de ouderochtenden van volgende week en verlangden hard naar het weekend. Dan stond de trip naar Galibi op het programma.

Vrijdagochtend moesten we om half 9 klaarstaan op het Kerkplein, van waar we met de bus vertrokken richting Galibi. We waren met een grote bende: Flore met haar ouders, Rikki met haar ouders en zus, Lieselotte en haar vriend, Eva en Roel, Sarah en haar vriendinnen en nog een groep journalisten. De busrit duurde zo’n vier uur en was allesbehalve rustig. Onze ingewanden zijn er nog niet goed van. Daarna stapten we op de boot en vaarden we nog een uurtje of twee naar Galibi. Kletsnat kwamen we daar aan. We installeerden ons in onze kamers, verkenden het dorp en maakten kennis met de dieren van de minizoo. We zagen  neusbeertjes, een toekan, een oselotte, een luiaard en nog veel meer. Maar waar we het meeste van onder de indruk waren, was de wurgslang, die we allemaal eens mochten vasthouden! Ook met de luiaard en de aapjes poseerden we uitgebreid. De omgeving was adembenemend! In ons hutje aan het strand, omringd door palmbomen, waanden we ons in een tropisch paradijs.

Na de dorpswandeling aten we ons buikje rond met rijst, kip en een heerlijk pompoensausje, blijkbaar goed voor de ogen. Dat konden we wel goed gebruiken, want na het eten vertrokken we in het donker richting zeeschildpadden! De boottocht verliep niet zonder obstakels, we kwamen vast te zitten op een zandbank. Gelukkig hadden we enkele stoere mannen mee die direct in het water sprongen om ons te redden. Eenmaal aangekomen op het strand, zagen we twee sporen van zeeschildpadden. En wat voor sporen! Die beesten moesten gigantisch zijn! Onze gids ging op zoek naar de schuilplaats van een van de dieren. Die was niet moeilijk te vinden, hij moest enkel het reusachtige spoor volgen.  Op zijn teken mochten we ook een kijkje gaan nemen. We zagen de kolossale schildpad een put graven. Dat was haar nest, waarin ze later haar eitjes zou leggen. Ineens kwam er een lokale jongen aangelopen, die ons vertelde dat er een beetje verderop al een schildpad eitjes aan het leggen was. De hele groep schoot in actie en rende naar het nest, aangespoord door Rikki’s woorden: ‘ze is aan het leggen, ze is aan het leggen!’. Daar aangekomen, konden we onze ogen niet geloven. Het hele nest lag al vol met eitjes, de grootte van pingpongballen, en ze bleef er maar leggen. Na een uitgebreide fotoshoot van dit toch wel intieme momentje, besloten we om terug te keren. We waren toch ietwat teleurgesteld dat we geen schildpadden uit de zee tevoorschijn hadden zien komen. Tot we opeens iets zagen schitteren in het maanlicht! Er kwamen wel drie joekels van  schildpadden uit de zee gekropen. Onze avond was geslaagd! Na een snelle hap (pasta met saus en natuurlijk KIP), kropen we blij maar vermoeid in ons bed en werden we in slaap gewiegd door de ruisende golven. Gebeurtenissen van de nacht: we kregen bezoek van enkele padden en spinnen, Eva en Flore hielden een fotoshoot in hun roze prinsessenhemelbed en Eva kwam ’s nachts wakker van een ‘slang’ in haar bed. Ze schreeuwde moord en brand om hulp. Uiteindelijk bleek het gevaarlijke dier slechts het koordje van haar zaklamp te zijn!

De volgende ochtend waren we al vroeg uit de veren. Sommigen wasten zich in de douche, anderen (Lieselotte en vriend) namen een frisse duik in de zee. We kregen een lekker ontbijtje voorgeschoteld en pakten daarna onze biezen. We vertrokken terug met de boot richting Paramaribo, maar eerst maakten we een tussenstop in Frans-Guyana. Daar bezochten we de plaatselijke markt en de gevangenis waaruit Papillon probeerde te ontsnappen. Omdat ons verblijf hier niet van lange duur was, besloten de ouders en zus van Rikki hier nog een dagje langer te blijven. De anderen vaarden terug naar de stad, waar er weer een heftige busrit op ons stond te wachten. Onderweg was er toch eventjes paniek, toen de bus op het hoogste punt van de brug over de Surinamerivier in panne viel. Maar dit was snel verholpen, en we arriveerden helemaal door elkaar geschud rond 18u terug op het Kerkplein. Net op tijd voor de ouders van Flore om hun vlucht  naar België te halen. Ze beleefden een korte maar daarom niet minder spectaculaire tijd hier in Suriname.

We sloten de prachtige trip af met een heerlijk drankje, en je kent ons wel, het was natuurlijk Borgoe! De zondag hielden we het rustig, we bereidden de ouderochtenden nog een beetje voor en droomden verder over het mooie weekend.

Nog steeds zonnige groetjes van de reporters ter plaatse! Laat de reacties maar komen, want we horen ook graag eens iets van jullie!

Rikki, Eva, Lieselotte, Sarah en Flore